نغمه های نسیان

لب روی لب به یاد ایام گذشته ام

کاویده ام تمام مغز استخوان دل

بیرون زکوچه هوا آری هبوط اوست

دزدیده ام نگاه خودرا ازوصال غیر

در پوچ نغمه های نسیانم جرقه ای

همچون جهنم است بی هیزم بدون نفت

در انبساط ابی زیبای یک هوس

انگار خالیم زشهوت دور از هوا

ای روزهای بی پریشانی سلامتان

بغض گلوی من زایام گذشته است

گویی که از فراز اوج آسمان هفت

در مخرجی رقیق و بی حاصل شدم رها

در ورطه سقوط و آزادی ببین دگر

مبهوت و کودکانه می جویم تو را به عشق

سبزینه سکوت من در فکر انبساط

پر کرده خالی فضای مغز و ذهن من

۵شهریور۷۹